Путин ја најави посетата на Си, но Пекинг не кажа ниту збор за тоа: Кина јасно посочи како ја гледа Русија

Сега е јасно зошто Кремљ не ја ни споменува Украина во изјавата за разговорот со Си.

Рускиот претседател Владимир Путин разговараше со Кинескиот Си Џинпинг , што е вообичаена практика на крајот на годината. Но, како и секој пат кога станува збор за разговор меѓу автократски лидери во Москва и Пекинг, споредбата на објавените изјави покажува политички позиции и разлики.

Путин, како што објави Кремљ на официјалната веб-страница, рече дека го очекува Си „идната пролет во државна посета на Москва. Ова ќе му покаже на целиот свет колку е силно руско-кинеското пријателство, нашиот договор за клучните прашања. Вашата посета ќе стане главен политички настан на годината во билатералните односи“. Дмитриј Песков , портпаролот на Кремљ, на прашањето за очекуваниот датум на пристигнувањето на Си во Русија, одговори: „Овие детали сè уште не се утврдени. Ќе се утврдуваат по дипломатски канали“.

Празна желба

Дека тоа е само желба на Москва, потврдува и соопштението на НР Кина по разговорите, во кое воопшто не се споменува можната посета. На Си му е јасно дека со објавувањето на неговото доаѓање во екот на војната, тој ќе му даде прекумерна поддршка на Путин. Ако има примирје, тогаш Си би размислил повторно бидејќи посетата може да донесе политички придобивки.

Кремљ потоа ќе ги објави следните зборови на Путин: „Се разбира, одбранбената и воено-технолошката соработка, која придонесува за обезбедување на безбедноста на нашите земји и одржување на стабилноста во клучните региони, зазема посебно место во севкупниот опсег на руско-кинеската соработката и нашите односи. Нашата цел е да ја зајакнеме соработката меѓу вооружените сили на Русија и Кина“.

Пекинг не се осврна на тоа со збор или писмо, иако Путин беше толку внимателен што не ја спомна Украина ниту еднаш во текстот што го објави Кремљ. Си ја избегнува темата затоа што е свесен дека дури и навестување за „воено-технолошка“ соработка во САД би предизвикало вистинска тревога. Неодамна се одржа заедничка воена вежба со Русија и тоа е повеќе од доволно, заклучија партиските стратези. Во кинеската објава се зборува за стратешка соработка со прецизно наведено дека таа се однесува на економијата, трговијата, финансиите, земјоделството, инфраструктурата и поврзаноста. Посебно се нагласува дека „енергетската соработка продолжува да служи како сидро [на севкупната соработка]“. Пекинг уште еднаш потврдува дека соработката и партнерството се пред се економски и дека сака да купи што е можно повеќе евтини извори на енергија од Русија. Двете земји споделуваат неприфаќање на меѓународниот поредок во кој САД играат водечка улога, но Народна Република Кина ја гледа Русија првенствено како извор на многу потребните суровини. Евтино, пред се.

За Украина

Си реши да сподели дел од разговорот за Украина со јавноста. „Двајцата претседатели разменија мислења за украинската криза. Претседателот Си истакна дека Кина ја забележала изјавата на Русија дека никогаш не одбила да го реши конфликтот преку дипломатски преговори и Кина ја пофалува. Патот до мировните преговори нема да биде лесен, но се додека страните не се откажат, секогаш ќе има изгледи за мир. Кина ќе продолжи да зазема објективен и непристрасен став, да работи на градење синергија во меѓународната заедница и да игра конструктивна улога кога станува збор за мирно решение на кризата во Украина“.

Сега е јасно и зошто Кремљ не напиша ниту збор за Украина: Си цврсто рече дека Путин треба да преговара и дека само за тоа ја има неговата поддршка. За Пекинг мирно да објави дека Москва ги дели ставовите на НР Кина за Тајван, за што Кремљ молчи.

Кога станува збор за финансиската соработка, руското Министерство за финансии во петокот објави дека продолжува да го намалува уделот на валутите на „непријателските земји“ во националниот фонд. Досега можеше да биде 30% од кинеската валута, ренминби, а сега тој праг е двојно зголемен на 60%. Така, Москва заменува една зависност, од доларот и стабилните светски валути, со друга, од нестабилниот ренминби. Што е уште една потврда за односот на силите во односите меѓу Русија и Кина, при што првата постепено ја губи својата стратешка автономија.

Не е баш сојуз

Пекинг не сака да го дефинира својот однос со Москва со сојуз (за ова зборуваше пред една недела министерот за надворешни работи Ванг Ји, кој рече дека „несојузот е основа на соработката“), бидејќи тоа одговара на овој вид на односи во кои постигнува максимална корист и минимална штета. Народна Република Кина, исто така, поради историската доктрина, не влегува во сојузи бидејќи тоа би имплицирало дека една земја е рамноправна. Како втора најголема економија во светот и држава со нуклеарно оружје, Кина стана, како што сакаше Денг Ксијаопинг , пол сама по себе. Поранешниот германски канцелар Хелмут Шмит рече: „Вие (Кина) сте доволно големи и ќе можете сами да застанете“. Отворајќи се кон светот, тие првенствено користеа геоекономски механизми, вклучувајќи го и проектот „Појас и пат“, со цел да постигнат партнерства и соработка.

И така сега Путин и Москва знаат каде стојат. Си ќе дојде ако има примирје, нема да им праќа воена помош, ќе купува евтина нафта и гас и сето тоа ќе го плати во ренминби. Толку од „партнерството без граници“ во кое границите ги дефинира Пекинг.

Затоа, не е чудно што Александар Новак , рускиот вицепремиер, пред неколку дена и кажа на Европа дека се подготвени повторно да снабдуваат со гас.