Мистериозна смрт и бизарни погребувања на папите низ историјата: Смртта била потврдувана со чекан, а еден бил ексхумиран за да му се суди

„Едноставната“ смрт на Бенедикт Шеснаесетти во манастир во Ватикан е во контраст со болната, насилна и понекогаш мистериозна смрт на многу негови претходници.

Претходникот на Бенедикт, Јован Павле Втори кој умре на 2 април 2005 година во Ватикан по долго боледување, кое крајот на неговиот 26-годишен понтификат го претвори во агонија.

По две последователни хоспитализации и трахеотомија во февруари 2005 година, состојбата на Папата ненадејно се влоши кон крајот на март, проследена со уринарна инфекција, сепса и срцев удар.

По трахеотомијата, тој во голема мера ја загуби моќта на говорот и промрморе само неколку зборови кога се врати во Ватикан на 13 март. После тоа јавноста повеќе не слушна за него.

Понтификатот на некогаш силниот и спортски Папа го одбележаа многу здравствени проблеми.

Ослабен поради Паркинсоновата болест и последиците од тешко повреден во обидот за атентат на турскиот екстремист Мехмет Али Агџа на 13 мај 1981 година на плоштадот Свети Петар. Тој се борел и со ракот на дебелото црево и последиците од две скршеници, рамото и бутната коска.

Ненадејната смрт на Иван Павле I

Неговиот претходник Јован Павле I, „насмеаниот Папа“, е еден од Папите со најкраток понтификат во историјата. Избран во август 1978 година на 65-годишна возраст, тој умре 33 дена подоцна, веројатно од срцев удар, иако не беше извршена обдукција за да се утврди причината за смртта.

Имаше многу шпекулации дека Папата можеби е убиен затоа што сакал да ги исправи финансиите на црквата, особено проневерата на монсињор Пол Марцинкус, тогашен шеф на Ватиканската банка, кој беше осомничен за врски со мафијата. Ниту една официјална истрага не ги потврди овие сомнежи.

Мистериозната смрт на Александар VI Боргија

Имаше и многу шпекулации за смртта на Александар VI, кој беше Папа од 1492 до 1503 година. По вечерата со неговиот син Чезаре на 6 август 1503 година, и двајцата биле погодени од треска. По неколку дена тешко боледување, многу помладиот Чезаре успеа да се извлече, но 72-годишниот Папа не.

Првата теорија беше дека се работи за маларија, болест која владеела со Рим во тоа време, втората дека биле отруени. Јохан Бурчард, близок соработник на Александар, рече: „Неговото тело беше толку отечено што не можевме да го ставиме во ковчегот што го наменивме за него. Од прва рака, телото беше завиткано во тепих“.

Формозус, ексхумиран за да биде суден

Постхумното судење на папата Формоз (891 – 896) сведочи за хаосот што владеел во Рим и Ватикан во 9 век. По наредба на Папата Стефан IV, заколнатиот непријател на Формоза, неговото тело било ексхумирано во 897 година и облечено во папска облека било поставено на папскиот престол за да му се суди.

Пресудата беше дека покојникот не е достоен за понтификат. Сите негови акти и одлуки беа прогласени за ништовни. Неговото тело потоа било распарчено и фрлено во Тибар.

Со чекан по чело

Ватиканскиот протокол детално ја прикажува процедурата во случај на смрт на Папата. Камерленго, кардиналот кој раководи со секојдневните работи на Ватикан до изборот на нов Папа, традиционално ја потврди смртта на поглаварот на Католичката црква.

Тоа го направил така што трипати го чукал по челото со мал сребрен чекан и го нарекол со неговото лично име. Ако немаше одговор, тоа значело дека Папата бил мртов. Оваа традиција не се применува од смртта на Јован XXIII. Во 1963 година и во модерното време, смртта на Папата ја утврдуваат лекарите.