РАЗДОР ВО РУСКИТЕ РЕДОВИ: Како битката за Соледар го продлабочи конфликтот меѓу основачот на ВАГНЕР Пригожин и Министерството за одбрана!

Борбите за градот Соледар и блискиот Бахмут, во украинската област Доњецк, покажаа дека постои жесток јаз меѓу раководството на руското Министерство за одбрана и милионерот Евгениј Пригожин, чии приватни паравоени сили, познати како Вагнеровата група, играат сè повидлива улога во војната против Украина.

Додека руските трупи водат жестока битка за контрола на упориштето во источна Украина, паралелна битка се одвива во највисоките ешалони на воената моќ во Москва, каде спротивставените табори се обидуваат да му придобијат на рускиот претседател Владимир Путин.

Руското Министерство за одбрана во средата соопшти дека началникот на Генералштабот Валериј Герасимов е назначен за нов врховен командант на руските сили во Украина. Претходникот на Герасимов на таа функција, Сергеј Суровикин, беше деградиран на местото заменик-шеф на руските сили во Украина, по само три месеци на високата функција.

Овонеделната реконструкција на военото раководство се смета за обид на Кремљ да покаже дека Министерството за одбрана сè уште ја има поддршката на Путин, да го ослабне влијанието на своите непријатели и да испрати сигнал до Пригожин и другите да ги ублажат критиките.

Во средата, Пригожин тврдеше дека неговите платенички сили го зазеле Соледар, тврдејќи дека групата Вагнер е единствена одговорна. Министерството за одбрана чекаше до денеска да го објави заземањето на Соледар, а не ја спомена улогата на групата Вагнер, но наведе дека тоа е овозможено благодарение на воздушните и артилериски напади и маневри на воздухопловните сили. Украинската армија негираше дека го зазела градот, велејќи дека нејзините сили се уште се во Соледар.

Пригожин (61), претходно познат по профитабилните договори за гостопримство и по обвинувањето за мешање во претседателските избори во САД во 2016 година, остро ја критикуваше руската војска за нејзините грешки во Украина, велејќи дека Вагнер групата е поефикасна од редовните руски војници.

Тој најде моќен сојузник во чеченскиот лидер Рамзан Кадиров, кој испрати елитни трупи од Чеченија во Украина и го нападна военото раководство и Кремљ дека е „премногу мек и неодлучен“.

Иако и двајцата му ветија лојалност на Путин, нивните јавни напади врз неговите генерали го оспорија монополот на Кремљ на таквите критики, со што строго контролираниот политички систем на Русија никогаш досега не се соочил.

Пригожин и неговите сојузници постојано го критикувале Герасимов и го обвинувале дека е одговорен за воените порази.

Руските трупи беа принудени да се повлечат од Киев по неуспешниот обид да го заземат главниот град на Украина во првите недели од војната. Во есента, Русите нагло се повлекоа од североисточниот регион Харков и јужниот град Керсон, под притисок на брзата украинска контраофанзива.

Поранешниот врховен командант на руските сили во Украина, генерал Сергеј Суровикин, го предводеше повлекувањето од Херсон, единствениот регионален центар што беше заземен од Русија. Иако е заслужен за зголемената дисциплина во армијата, угледот на Суровикин е нарушен откако десетици руски војници беа убиени на 1 јануари во украинскиот напад врз градот Макиевка.