Паѓаме од нозете додека подготвуваме храна, а по непишано правило сите забораваме ЕДНА ВАЖНА РАБОТА! Психолог открива што е најважно кога е во прашање новогодишната вечера

Ако семејството не ја зачува својата функција и благосостојбата на семејниот живот, општеството систематски ги губи своите вредности.

Децата, потврдија истражувањата за време на пандемијата на корона вирусот, претпочитаат да бидат дома со членовите на семејството бидејќи така се чувствуваат заштитени, додека прекинатите врски или ретките собири создаваат негативни чувства.
Затоа празниците се идеални за семејството да се собере, да подготвува празнични оброци и да поминува квалитетно време, но психолозите велат дека не е доволно да се биде под ист покрив, туку комуникацијата и интеракцијата се пресудни за здрав и убав семеен живот.

Важно е членовите на семејството да се упатуваат еден кон друг и затоа често во тој контекст се споменуваат празниците, бидејќи тие се придружени со обичаи кои се прават заедно. На пример, за Велигден можат заедно да бојадисуваат јајца, а за Божиќ или Нова Година да прават колачи и други задоволства. Ако мајката готви, особено женските деца можат да помогнат, а момчињата можат да одат на шопинг со своите татковци. Кога родителите го вклучуваат детето во организацијата и одбележувањето на празникот, тоа се чувствува корисно и се сеќава на секој момент – вели психологот Драгана Ќупурдија.

Паѓаме од нозете додека подготвуваме храна, а по непишано правило сите забораваме ЕДНА ВАЖНА РАБОТА! Психолог открива што е најважно кога е во прашање новогодишната вечера

За децата, искуство е да се биде од помош во кујната и при подготовката на оброците, дури и кога доживуваат критики во интеракцијата. Малите не очекуваат само возрасните да ги фалат, а за нив многу значајни се ситуациите во кои придонеле за збогатување на трпезата и атмосферата.
Исчекувањето се чувствува пред новогодишните и божиќните празници, а малите деца прашуваат кога е Нова Година и Божиќ и многу други работи. Родителите не работат, сите се дома, а најмладите имаат посебно искуство затоа што го сакаат.Празниците се поважни за помалите деца отколку за постарите. Дете од повисоките одделенија од основно или средно училиште доживува се поинаку, истиот ден се договоруваат и се дружат со врсниците и велат: ручам, морам да го довршам затоа што доаѓа баба, а потоа да одиме кај градот. На масата, тие се нетрпеливи и дури можат да измислат причина зошто мора да си заминат. Токму затоа е важно уште од мали да ги научиме децата дека е важно да се со семејството и да го слават празникот. За жал, некои родители доцна се сеќаваат на ова, кога детето е тинејџер и ги тераат – вели Ќупурдија и објаснува дека во тој случај реакциите на детето не значат неблагодарност, туку дека никој не го научил како што треба.

Децата кои од мали учат дека семејните собири се важни подоцна ќе се однесуваат поинаку и ќе ги сакаат моментите во кругот на семејството. Кога ќе го научат ова во детството, како возрасни ќе имаат тенденција да им ги пренесат истите вредности на своите деца. Таквото дете ќе влијае и на неговите врсници да ја разберат важноста на празничните семејни собири.Чувството на блискост треба да се развива уште од раното детство и да се негува. Луѓето не смеат да се откажат од тоа, но тоа треба да биде приоритет. Во минатото, семејството се собирало на барем еден оброк секој ден. Сега е тажно што се случува само кога има празници, па и тогаш, и сите јадат минливо, на нозе, набрзина, кој кога доаѓа и доаѓа. Затоа, ако не можеме да јадеме секој ден, како што треба, тогаш празничниот оброк треба да биде задолжителен, за да ги одржиме врските меѓу членовите на семејството – вели Ќупурдија.

Најлошо отуѓување е кога членовите на едно семејство живеат под ист покрив и не знаат ништо еден за друг, ниту слушаат дали некој има тежок ден, зошто е нерасположен, окупирани се само со себе. . Завладеа еден вид себичност, нагласува психологот.Себичноста преовладуваше не само кон соседите, познаниците, колегите, туку одамна згаснаа односите на грижа за другите и во основното семејство. Од таа причина ни требаат и празници. Многумина се откажаа од празниците и наоѓаат причини во финансиската состојба, велат дека тоа е ретро и нема смисла. Не е често, но сега имаме и феномен кога луѓето не веруваат во празници и се надевам дека нема да стане вообичаено. На глобално ниво, семејните собири стануваат ретка појава, а на нив инсистираат само постарите генерации – вели Ќупурдија, истакнувајќи дека е подобро да се обединат „на сила“ отколку ништо.