Распаѓањето на семејството во детството го зголемува ризикот од мозочен удар подоцна во животот

Постојат многу здравствени и психолошки студии кои ги испитувале ефектите од разводот врз децата и како ефектите понекогаш се чувствуваат децении подоцна, но децата чии родители се разведуваат понекогаш може да бидат физички погодени – и не само кога се млади.

Научниците од САД и Канада пронајдоа докази дека пензионерите чии родители се развеле пред неколку децении имаат поголема веројатност да доживеат мозочен удар отколку нивните врсници чии татковци и мајки останале заедно.

„Дури и откако ќе се земат предвид заедничките фактори на ризик за мозочен удар, како што се пушењето, физичката неактивност, дебелината, дијабетесот, депресијата, приходите и образованието, постарите возрасни лица чии родители се развеле кога биле деца имале многу поголема веројатност да доживеат мозочен удар отколку нивните врсници чии родители не биле разведени“, вели Филип Баден од Универзитетот во Тексас во Арлингтон.

„Како долгогодишен истражувач на негативните искуства од детството и социјалните детерминанти на здравјето, верувам дека оваа студија дава дополнителни информации за долгорочните ефекти од детската траума врз мозокот на возрасните“, рече Бајден, кој работеше со научниците од Универзитетот Тиндејл и Универзитетот во Торонто за да изберат податоци кои опфаќаат 13.000 луѓе на возраст над 65 години објавени во медицинскиот весник USPLOSur.

Наодите се најнови во серијата што објаснуваат како здравото детство е важно за благосостојбата подоцна во животот, и ја следат работата објавена минатата година, според која децата кои не спијат доволно имаат поголема веројатност да станат зависници од дрога како возрасни, и дека „цврстите врски“ со родителите им помагаат на децата кои се вознемирени од материјалот на социјалните мрежи.

Тим предводен од Универзитетот во Оксфорд објави труд оваа недела во списанието Nature Medicine во кое објаснува како околината и начинот на живот, вклучително и во детството, играат поголема улога од генетиката во одредувањето на здравјето и ризикот од рана смрт како што стареат луѓето.

„Раната изложеност на животот е особено важна бидејќи покажува дека факторите на околината го забрзуваат стареењето на рана возраст“, ​​вели Корнелија фон Дујн од Оксфорд.