Дојдов од болница да ја подигнам наградата: Ова е мојот последен јавен настап, Адио Ќиро!

За прв пат беше доделена наградата „Владимир Беара“ за придонес во развојот на спортската култура и социјалната толеранција, а прв лауреат беше Мирослав Ќиро Блажевиќ.

Спортско-рекреативното здружение на Србите во Хрватска го организираше доделувањето на наградите „Владимир Беара“ во Новинарскиот центар во Загреб. Тоа е награда за придонес во развојот на спортската култура и социјалната толеранција.

Оваа награда за прв пат беше доделена вчера, а прв лауреат беше Мирослав Ќиро Блажевиќ, легендарниот хрватски фудбалски тренер, селектор на Хрватска со кој во 1998 година го освои светскиот бронзен медал.

Сум добил многу награди во животот, но искрено ќе ви признаам – наизменично зборуваше Ќиро и со солзи ја заврши реченицата – ова ми е омилена. Имав чест и привилегија лично да се запознаам со Владимир Беара, еден од најдобрите голмани во светот. Го нарекував Владимир Илич Ленин – рече Ќиро.

Мирослав Блажевиќ на доделувањето пристигна директно од Базел, каде што беше во болница. Неговата здравствена состојба е далеку од идеална. Тешко оди, но сепак има трпение да се фотографира бидејќи едноставно мора да се слика со Ќиро.

– Драги мои луѓе. Се собравте во голем број и ми направивте голема чест. Но, ова е моето последно обраќање до јавноста на јавен собир. Готово е. Нема повеќе. Збогум Ќиро. Ги бројам последните денови, свесен сум за тоа – рече Ќиро и доби голем аплауз од присутните.

Сите станаа на нозе, а аплаузот траеше долго, долго. По добивањето на наградата веќе немаше сили за никакви разговори со медиумите, разговори на кои секогаш се радуваше што ги прави и никогаш не ги одбиваше.

– Драго ми е за Далиќ што уште еднаш постигна одличен резултат со хрватската репрезентација. Со сето срце му посакувам да го освои бронзениот медал. Некој ќе рече дека бронзениот медал не вреди, дека вреди само ако играш во финале. Не е вистина, тоа најдобро го знам.

Ги следеше ли сите настапи на хрватската репрезентација во Доха? – Секако дека следев.

Ова не смее да се пропушти. Еден од оние кои беа присутни на бронзениот медал во Франција во 1998 година беше Златко Матеша, претседателот на Хрватскиот олимписки комитет.

– Морав да дојдам да ја видам Ќиро. Еве, веднаш по оваа церемонија, одам на аеродром и патувам со чартер за Доха, каде што ќе навивам за ватрените во натпреварот за бронзениот медал. Нека биде се како во 1998 година.

Таму бев сведок на голема победа над Холандија, па нека биде така и против Мароко. Инаку, додека бев политички активен, многупати бев во Доха, па со нетрпение чекам да се вратам таму, барем на кратко – изјави Матеша.

Неколку зборови за Ќиро?

– Жива легенда. Имав многу можности да бидам со него во различни ситуации. Голем човек, секогаш подготвен да им помогне на сите, дури и на оние што воопшто не ги познава – изјави Матеша.