Украинците конечно открија како ја потопиле гордоста на руската флота: “Таа нивна самодоверба ги уби” (видео)

Украина во тоа време имаше само конвенционални радари кои не можеа ни блиску да забележат цели на такво растојание.

Откако Украинците на почетокот на април целосно го шокираа Владимир Путин со потопувањето на предводникот на руската Црноморска флота, крстосувачот „Москва“, долго се шпекулираше како е изведена таа операција. Ракетниот брод „Москва“ бил стациониран во Црното Море, на околу 120 километри од украинскиот брег. Украина во тоа време имаше само конвенционални радари кои не можеа ни блиску да забележат цели на такво растојание. Руските агресори тоа добро го знаеле и се чувствувале безбедно, пишува Слободна Далмација.

И тој 13 април 2022 година беше можеби најлошиот ден за обидот да се потоне крстосувачот Москва. Времето беше страшно.

Дебели облаци од дожд од утрото го покри небото над Црното Море долж украинскиот брег. Се натрупуваа во континуирана линија, многу ниско над морето. Ниту авионите, ниту извидувачките дронови, ниту сателитите не можеа да помогнат во лоцирањето на крстосувачот.

„Русите сфатија дека не можат да се видат од небо или од брегот. Имаа и многу моќни противвоздушни ракети на бродот и други одбранбени системи. Затоа безгрижно пловеа на само 120 километри од украинскиот брег. Но нивната самодоверба ги уби, рече еден од украинските ракетни инженери за „Украинска правда“.

Долго време имаше различни шпекулации за тоа како Украинците ја потопија гордоста на руската флота и му зададоа болен удар на Кремљ и руската борбена моќ на Црното Море. Така се шпекулираше дека во акцијата на потонувањето учествувале извидувачки беспилотни летала Бајрактар, кои прво ги утврдиле координатите на бродот и ги доставувале до батеријата на копно што ги контролирала противбродските ракети Нептун. Британски „Тајмс“ напиша дека американскиот разузнавачки авион „Боинг П8 Посејдон“ се наоѓал во радиус од околу 160 километри од крстосувачот „Москва“ на денот кога претрпел катастрофална штета и сугерирал дека најверојатно им ги доставиле на Украинците неговите координати.

Сепак, Украинците тврдат дека ниту едното ниту другото не е точно. Анализирајќи ги сите околности околу потонувањето на бродот, „Украинска правда“ тврди дека на војската на Володимир Зеленски природата им била од помош. Односно, атмосферскиот феномен наречен температурна инверзија создаде еден вид канал за радарските бранови што им овозможи да патуваат преку кривата на хоризонтот и назад. Температурната инверзија е феномен во атмосферата кога температурата наместо да опаѓа, се зголемува со висината над земјата. Кога воздухот е постуден и потежок долу, нема тенденција да се формираат струи нагоре и т.н. потиснување на турбуленциите. Кога времето е такво и се формира инверзија на вистинското место, радар кој вообичаено може да види само до хоризонтот 30, 40 или 50 милји, во зависност од висината на радарот, одеднаш може да види и подалеку од хоризонтот. Тоа е затоа што радарските бранови се пренесуваат преку кривата на Земјата со инверзија.

„Самата природа неочекувано и помогна на Украина на тој 13 април. Операторите инаку не би можеле да стигнат до крстосувачот со обичен радар, но токму тоа се случи, пишува „Украинска правда“, опишувајќи како околу 16 часот на 13 април, операторот на украинската противбродска ракетна батерија добил многу неочекувани податоци: Конвенционалниот радар покажа голема цел на околу 120 километри од Одеса. Објект со ваква големина во овој дел на Црното Море би можел да биде само крстосувачот Москва.

Додека густите облаци се издигнаа над морето, радарскиот сигнал се рефлектираше од нив до површината на морето и од морето назад кон облаците, а во таков коридор радарот неочекувано стигна до крстосувачот Москва.

Русите биле толку сигурни дека се недостапни за украинските радари што, според воени извори на „Украинска Правда“, веројатно не ги ни активирале системите за противвоздушна одбрана. Сателитите претходно го снимиле движењето на воениот брод, но тој бил на растојание до кое украинските ракети не можеле да стигнат.

Сепак, на 13 април, столбот на Црноморската флота неочекувано влезе во нивниот опсег. Штом тоа било забележано, веднаш биле лансирани два проектили „Нептун“. „Украинска правда“ успеа да добие фотографија од ова историско лансирање проектилите.

Многу интересен дел од операцијата се случи и откако проектилите полетаа кон бродот. На нептуните им беа потребни околу шест минути да го поминат растојанието до бродот, но и тогаш украинските топџии не можеа да забележат дали ја погодиле целта. Операторите на беспилотните летала Бајрактар, имено, одбиле да ги испратат скапоцените беспилотни летала на извидување бидејќи заклучиле дека нема да видат ништо над облаците, а доколку се спуштат долу, ќе бидат 100 проценти соборени. Стана јасно дека нептуните ја погодиле својата цел дури кога крстосувачот ненадејно се движел и четири други бродови истовремено се упатиле кон него од различни правци. Меѓутоа, на морето се разви неочекувана бура, која ја отежна спасувачката операција.

Кога украинската војска сфатила дека реморкер тргна од Крим кон бродот, им станало јасно дека Москва е погодена и дека ситуацијата таму е критична. Ноќта на 14 април, висок функционер за безбедност испрати порака до новинарите на УП: „Москва е готова“.

Следниот ден невремето на Црното Море стивна. Облачното небо стана посветло, ветровите стивнаа. Единственото нешто што ја наруши идилата по бурата беше тешка црна силуета на морето што можеше да се види од далечина од десет километри. Се чинеше дека некој случаен кит одеднаш доплива во Црното Море и сега излезе на површина за да го најде патот назад. Всушност, овој „кит“ не излегол на површина, туку постепено потонал. Бродот, кој беше целосно наведнат на левата страна, веќе не можеше да се влече кон Крим, потона на дното.