КРВАВ БОЖИЌ – Овој град стана епицентар на војната во Украина, а никој не знае зошто: Но, кружи интересна теорија

Руските војници и борците на воената компанија Вагнер речиси шест месеци се борат за заземање на Бахмут

Руските војници и борците на воената компанија Вагнер речиси шест месеци се борат да го освојат Бахмут, град со 70.000 жители, кој беше познат по своите пенливи вина пред војната. Секојдневните руски бомби го претворија некогаш елегантниот центар на градот во аморфен куп уништени фасади, противтенковски запреги и ископани ровови, во жива украинска реплика на воениот Вуковар. Со таа разлика што Бахмут не паѓа и по шест месеци крварење, а Божиќ е на самиот агол, јавува Слободна Далмација.

Украинските команданти тврдат дека Русите губат меѓу 100 и 300 војници секој ден во оваа област. Како и во филмовите за Првата светска војна, новомобилизираните руски граѓани немаат ни време да разберат до каде дошле, а веќе ги чека смрт во една од целосно безумните рации. Сепак, ниту Украинците не се киборзи: за секоја испукана граната врз Русите, тие возвраќаат со најмалку девет: тимовите за хирургија и екстракција во армијата на Киев работат практично без престан.

Русите влегоа во источните предградија на Бахмут на почетокот на јули, по последната успешна офанзива кон Лисичанск и Северодоњек. После тоа, украинските сили ги протераа руските трупи од огромните области на регионите Харков, Доњецк и Керсон во контра напади. Бахмут остана главното бојно поле со огромна концентрација на руска огнена моќ, иако никој не разбира зошто, затоа што нема големо стратешко значење. Шефот на Вагнер, Евгениј Пригожин, регрутирал десетици илјади криминалци во руските затвори за нападот врз Бахмут, а во оваа операција биле вклучени и мнозинството од мобилизираните Руси.

Според многумина, судбините на Евгениј Пригожин и на шефот на војната на Путин во Украина, генерал Сергеј Суровикин, се директно поврзани со Бахмут и зависат од претстојната руска контрола на овој град, пишува WSJ. Овде, Пригожин има намера да го докаже статусот на Вагнер како најдобра руска борбена единица, а Суровикин наводно му го ветил на Путин целосно заземен Бахмут, оправдувајќи ја потребата за руско повлекување од Херсон во ноември. Шефот на Кремљ, како што се тврди, не бил наклонет кон значително повлекување на Русија од областа Херсон, но Суровикин го уверил дека војниците повлечени од јужна Украина успешно ќе бидат искористени за нова офанзива на исток.

„Суровикин наскоро ќе мора да му покаже на Кремљ некаква воена победа што не е видена од неговото назначување“, изјави за WSJ Федир Вениславски, украински парламентарец и член на Комитетот за национална безбедност и разузнавање. Фаќањето на Бахмут би бил омилен божиќен подарок на сите во Русија, вклучувајќи го и самиот Путин.

Од украинска воена перспектива, Бахмут не е особено клучна тврдина: ако падне, малку позападниот град Часив Јар би бил и доволно силна одбранбена точка за контрола на речиси половина од регионот Доњецк, кој е во украински раце. Сепак, Бахмут е сè уште големо психолошко упориште на Киев: повлекувањето од него би значело да му се даде на Путин она што го сака, а исто така и губење на моментумот по четири месеци систематски воени успеси. Затоа неодамна го зајакнаа овој фронт со не мал број свежи војници.

Бахмут, Украинците наскоро ќе можат целосно да се ослободат од рускиот притисок доколку зимата уште малку ја замрзне земјата во северниот дел на Кремин-Сватова, со што ќе им овозможи на силите на Киев да продолжат со продирањето на исток. Ова ќе го загрози задниот дел на руските трупи кои го напаѓаат Бахмут и ќе ги принуди да се повлечат.

Командантот на украинската батерија хаубица од 152 милиметри вели дека интензитетот на рускиот оган во Бахмут во последните денови е многу помал од претходно, што може да значи дека Русите остануваат без муниција. Сепак, пешадиските напади на криминалците и платениците од групата Вагнер не стивнуваат: тие упорно испраќаат бран по бран осуденици на кои им се заканува егзекуција поради дезертерство или ветување за целосна амнестија, ако по некое чудо преживеат шест месеци напади во Украина.

„Никој од нив не се грижи за својот живот“, вели украинскиот војник Јуриј. „Ги убиваме и тие се враќаат како бубашваби. Нивите околу нас мирисаат на нивните трупови, но брановите еден по друг продолжуваат да доаѓаат“.

Се разбира, во ова упорно лудило умираат и многу Украинци. „Русите ги празнат затворите и ги испраќаат своите најлоши овде, додека ние губиме дел од нашите најдобри. Тоа воопшто не е фер војна“, тврди Сергиј Стаховски, украински винар кој се бори во минофрлачка единица во Бахмут.

Во неговите урнатини денес живее околу една десетина од предвоеното население на Бахмут. Меѓу нив има Украинци кои длабоко веруваат во силата на својата војска, руски симпатизери кои ги чекаат своите „ослободители“ со криминални досиеја, но и многу сиромашни, стари и болни кои едноставно немаат сила да одат понатаму. Сите оние во Бахмут го чекаат и Божиќ и Нова Година без никаква надеж дека за време на празниците ќе завладее примирје и дека непријателствата ќе престанат, дури и ако тоа е привремено како во спотот на песната на Макартни „Pipes of peace“.